Jachty Niezwykłe: Prezydenckie WIANNO
Przed Prezydencką Biblioteką i Muzeum Johna Fitzgeralda Kennedy’ego w Bostonie stoi... jacht! Drewniany granatowo-biały slup gaflowy niczym pomnik epoki przypomina czasy, gdy najmilszym relaksem jednego z najpotężniejszych na świecie ludzi początku lat 60. było żeglowanie.
Najlepszym dowodem na to twierdzenie są stare numery snobistycznego czasopisma „Life” z serią unikatowych zdjęć senatora, a później prezydenta USA żeglującego na pokładzie jachtów: niewielkiego „Victury” typu Wianno Senior – z narzeczoną Jacqueline Bouvier, i dużego jola „Manitou” – w licznym męskim towarzystwie.
Wszyscy bracia Kennedy żeglowali... Nic w tym dziwnego - kiedy się od dzieciństwa mieszka w Hyannis Port przy Cap Code – u wrót Oceanu Atlantyckiego. Bracia Josph i John – armatorzy „Flasha I” i „Flasha II”, startowali z sukcesami w prestiżowej już wówczas klasie Star w Atlantic Coast Championship w połowie lat 30., a Robert został armatorem Stara w latach 50. Żeglował także Edward, którego współpracownicy we wspomnieniu o nim podkreślali, że umiał zwyciężać i w polityce, i w żeglarstwie. Jednak dla przyjemności sam JFK – były oficer US Navy i wschodząca gwiazda amerykańskiej polityki – najchętniej siadał za sterem małej kilowo-mieczowej 7,6-metrowej łodzi i ruszał na spotkanie z oceanem.
Wianno Senior to slup gaflowy zaprojektowany specjalnie dla Wianno Yacht Club zimą z 1913 na 1914 r. przez Horacego Manleya Crosby’ego - członka sławnego miejscowego klanu budowniczych catbotów. Miała to być monotypowa klasa dla czterech miejscowych klubów żeglarskich do regat w cieśninie Nantucked. Łodzie tej klasy budowano wedle surowych przepisów przez dziesięciolecia i dopiero w latach 80. dopuszczono formowanie ich z laminatów. Ulubiona prezydencka „Victura” ma numer kadłuba 94 i to ona dziś zdobi budynek biblioteki w Bostonie. Stała się symbolem elity – jej siostrzana łódka klasy Wianno np. startowała jeszcze niedawno w prestiżowych regatach Portofino Rolex Trophy.
Inskrypcja na pamiątkowym monumencie w Hyannis Port głosi: „I believe it is important that this country sail and not sit still in the harbor” (Wierzę, że jest konieczne, by ten kraj żeglował, a nie wciąż stał w porcie). Zgadnijcie, kto mógł wypowiedzieć tę nowoczesną wersję starego: „Navigare necesse est...”?
