Jachty Niezwykłe: GLORIANA - katedra z żagli
Tak właśnie – strzelistym kościołem utworzonym przez ożaglowanie – nazwano go już po pierwszych regatach. Tłumacząc prawdziwą nazwę tego jachtu wiemy o nim wszystko, co można. „Wspaniały Wdzięk”, czyli GLORIANA...
Ta przełomowa konstrukcja Nathanaela G. Herreshoffa powstała w 1891 r. na zamówienie Edwina D. Morgana. Zaprojektowana do startów w regatach nowej podówczas klasy 46-stopowców (długość w linii wodnej) stała się preludium do 30-letniego pasma sukcesów konstruktorskich „Czarodzieja z Bostonu”. Już w pierwszym roku zmagań na wodzie wygrała zdecydowanie 6 regat nowej klasy, po czym... została wycofana przez właściciela z rywalizacji! Nikt jednak nie ma wątpliwości, że dała początek sukcesów – także w Pucharze Ameryki – nowego stylu budowy jachtów i to po obu stronach Atlantyku.
Nic dziwnego – była to konstrukcja ze wszech miar nowatorska, niezwykła... Mieszany w swej strukturze (drewno + stal) kadłub był wówczas novum, ale nie tak bardzo jak finkil - balast płetwowy: wmontowana w drewnianą stępkę stalowa płyta z dwoma ołowianym obciążnikiem (masa - 2 t) w kształcie cygara umocowanymi na dole. Przy względnie wąskim kadłubie z bardzo długimi nawisami (dziobowym i rufowym) oraz nowatorskim wtedy „łyżkokształtnym” dziobie „Gloriana” stała się protoplastką całego szeregu konstrukcji regatowych Herreshoffa najwyższej jakości – m.in. „Defendera”, „Columbii”, „Reliance’a”.
Kiedy oglądam w Wikipedii historyczne zdjęcia „Gloriany” z wyścigów Ogden Goelet Cup z sierpnia 1891 r., kiedy to odniosła swoje pierwsze zwycięstwo, gdy czytam w internetowym archiwum „New York Timesa” o ugaszeniu 27 maja 1893 r. pożaru, który wybuchł na pokładzie jachtu, wiem, że docieram do ostatnich śladów niezwykłego jachtu, który ówczesną modą, pełną braku szacunku dla „katedry z żagli”, bezmyślnie rozebrano w 1910 r. Niech więc choć jej cień trwa jeszcze przez chwilę w Twojej, Drogi Czytelniku, pamięci...
