Bitwa o Gotland 2018: pasjonująca historia bałtyckich zmagań

W połowie września wystartuje rywalizacja w Bitwie o Gotland – Delphia Challenge 2018. Przy okazji siódmej edycji warto przypomnieć, jak powstała Bitwa oraz jaki przebieg miały jej poprzednie odsłony.

2012
Były to regaty nietypowe, ponieważ dwóch rywalizujących ze sobą kapitanów pokonywało różną trasę. 4 października Jacek Zieliński wystartował z Gdańska, a Krystian Szypka ze Świnoujścia. Obaj wyruszyli o tej samej godzinie, obaj musieli okrążyć Gotlandię, pokonali liczne przeciwności pogodowe i po niecałych czterech dobach wyścigu non-stop równocześnie przecięli wspólną metę w Gdańsku.

Po co im to było? Krystian Szypka przygotowywał się do startu w transatlantyckich, klasycznych regatach samotników OSTAR. W Polsce nie było wówczas regat samotników, których trasa liczyłaby więcej niż 500 mil i posiadała maksymalnie dwa punkty zwrotne, jak wymagają tego przepisy kwalifikacyjne Royal Western Yacht Club of England, organizatora OSTAR.

Tak więc dzięki pierwszej Bitwie Szypka zyskał prawo startu w OSTAR. 27 maja 2013 na jachcie Sunrise wystartował z brytyjskiego Plymouth do Newport w USA. Ukończył wyścig na 3 miejscu w najpopularniejszej klasie Jester, dedykując niełatwe zmagania z Atlantykiem zmarłej siatkarce, Małgorzacie Dydek. Po powrocie, jesienią 2013, zorganizował drugą Bitwę o Gotland.

2013
Do udziału w drugiej edycji zgłosiło się kilku zawodników, ale wystartowało tylko dwóch – Krystian Szypka i Jacek Zieliński. Na starcie miał również pojawić się znany z udziału w regatach Jester Azores Challenge 2012 polski żeglarz samotnik, Edward Zając. Niestety, latem 2013 roku Edward zginął w trakcie rejsu. Organizatorzy postanowili uczcić zmarłego tragicznie przyjaciela organizując żeglarski memoriał jego imienia. Portem startu została Ustka, port macierzysty Edwarda. Metą, tak jak poprzednio, Gdańsk. Rywalizację wygrał Szypka (Polska Miedź – Delphia 40), drugie miejsce zajął Zieliński (Quick Livener).

Aby uczcić pamięć Edwarda Zająca, ustanowiono specjalną nagrodę jego imienia dla najwytrwalszego zawodnika. Ten, kto na mecie Bitwy melduje się ostatni, otrzymuje za wytrwałość i konsekwencję nagrodę imienia człowieka, dla którego wytrwałość, odwaga i przeciwstawianie się żywiołom stanowiło chleb powszedni.

Rekord trasy, ustanowiony w tej edycji przez Krystiana Szypkę (Polska Miedź, Delphia 40) wciąż pozostaje niepobity i wynosi 62 godziny 15 minut (2 doby 14 godzin i 15 minut), przy dystansie 531 mil i średniej prędkości 8,53 węzła.

2014
Od tego roku Bitwa ma wspólny start i metę w Gdańsku. W trzeciej edycji brało udział siedmiu zawodników, jeden wycofał się na trasie z powodów technicznych. Do mety dotarło sześć jachtów. Najszybszy w czasie przeliczonym okazał się Jacek Zieliński (Quick Livener), odbierając puchar Krystianowi.

2015
Po raz pierwszy w historii Bitwa musiała zostać wstrzymana na kilkanaście godzin z uwagi na silny sztorm po wschodniej stronie Gotlandii. Warunki stanowiły realne zagrożenie dla bezpieczeństwa samotników. Osłaniały ich dwa jachty asystujące, Delphia XII i Fujimo, pozostające w stałym kontakcie ze wszystkimi zawodnikami i zapewniające dostęp do bieżących informacji oraz prognoz i ostrzeżeń.

Z 20 startujących jachtów sklasyfikowano 16, w podziale na klasy. Zwycięzcami zostali: Jacek Zieliński (Quick Livener) w klasie ORC 1, Kuba Marjański (Busy Lizzy) w ORC 2, a w klasie OPEN Krzysztof Fojucik (OFO), który pierwszy przeciął linię mety w czasie bezwzględnym.

2016
Wyjątkowo tego roku Bitwa odbywała się przy zmiennej pogodzie. „Do tej pory wszystkie edycje były czysto siłowe: silny wiatr, duża fala, duże prędkości, na granicy wytrzymałości sprzętu i człowieka” – komentował dyrektor regat Krystian Szypka: „W roku 2016 wygrywali taktycy, bo warunki były od flauty do 6°B, przy dużej zmienności kierunków wiatru. Trzeba było myśleć i dobrze rozkładać siły.”

Wystartowało 25 zawodników, podzielonych na dwie klasy, Open i ORC. Zmagania ukończyły 22 jachty. W klasie Open triumfował Jerzy Matuszak (Dancing Queen) a w ORC Mirosław Zemke (Hobart). Dwoje zawodników (Joanna Pajkowska i Maciej Muras) całą trasę sterowało ręcznie ze względu na problemy z autopilotami. Najdłużej na trasie przebywał jacht Double Scotch (5 dni 23 godziny) a jego kapitan, Tomasz Ładyko, zdobył nagrodę im. Edwarda Zająca za upór i wytrwałość w dążeniu do mety.

2017
Szósta Bitwa okazała się jedną z najbardziej dramatycznych. Z 22 zawodników, którzy wystartowali do wyścigu, zaledwie jednemu udało się dotrzeć do mety i zamknąć pętlę dookoła Gotlandii bez zawijania do portu – był to Mirosław Zemke na jachcie Hobart, który zdążył pokonać trasę przed głównym uderzeniem silnego sztormu.

Pozostali zawodnicy szukali schronienia przed silnym sztormem w portach w Polsce, na Gotlandii oraz w Kłajpedzie. Ich decyzja o rezygnacji z wyścigu w imię bezpieczeństwa, swojego i innych, zasługuje na najwyższe uznanie.

Bohaterem regat został również Morten Bogacki z Niemiec, który walczył na swoim Mini ile sił, jednak przy Helu zrezygnował, mając przed sobą zaledwie kilkanaście mil do mety, ale pod wiatr o sile 10° w skali Beauforta.

O tym, co przyniesie rok 2018, przekonamy się już za kilka dni.

Więcej infomacji na http://bitwaogotland.pl