Międzynarodowa konferencja - jaka przyszłość Zalewu Wiślanego?

Konferencja została zorganizowana wzorowo. Prowadzenie sprawne i rzeczowe. Moderator wyszedł z siebie, aby wymusic dyskusję - zadając kilka prowokujących pytań. Między innymi jak Rosjanie zapatrują się na polskie plany emancypacyjne, czyli budowę Kanału Zalew-Zatoka w rejonie Skowronek. Oczywiscie odpowiedź była poprawna politycznie, pomijając już etykietę, która nie pozwala na strojenie sobie żartów z gospodarzy.

------------------------------------------------

Czy Konferencja była pożyteczna? Mam odczucia ambiwalentne.

Z jednej strony pozytywne, bo z sąsiadami rozmawiac należy - choby dlatego aby redukowac ilośc zadrażnień. Warto poznawać sąsiadów i ich poglądy, nawet gdyby  nie były one całkiem szczere. Takie spotkania są podglebim dla polityki, a polityka jak wszyscy doskonale wiemy jest sztuka osiągania tego co jest możliwe. I teraz i w przyszłosci.  Nawiązywanie osobistych kontaktów, pozyskiwanie zaufania to klucze do załatwiania codziennych drobiazgów. Na konferencjach tego typu padają rózne propozycje, prezentuje sie wzajemne oczekiwania (na przykład Elbląg wyraźnie je pokazał), sonduje sie reakcje,  które obie strony przekazują decydentom po obu stronach granicy. Krótko: konferencja, jako kolejne spotkanie sąsiedzkie.

Z drugiej strony - bez złudzeń. Bezpośredniej mocy sprawczej takie konsultacje nie mają i mieć nie będą. Nasze życzenia stoją w jaskrawej sprzecznością z rosyjska doktyną militarną, a tym samym racją stanu. Powiedzmy sobie otwarcie, bo nikt tego nie ukrywa - imperialna racją stanu. Obwód Kalinigradzki został utworzony w roku 1945 jako wysunięta na zachód baza militarna "drugiego rzutu" z której miał wyjść atak na Europę. Port w Bałtijsku to przecież jedyny niezamarzający rosyjski port bałtycki.  Wszystkie inne przesłanki były i są nadal trzeciorzędne. Związek Sowiecki zajmując w 1945 roku rejon Koenigsberga oczyścił go dokładnie z ludnosci niemieckiej. Do ostatniego człowieka. Na ich miejsce sprowadzeni zostali ludzie specjalnie dobrani, specjalnie przygotowani z różnych części imperium. Specjalnie różnego pochodzenia etnicznego, specjalnie indoktrynowani, koniecznie ateisci. Tak, aby byli bezwzględnie posłuszni, tak aby Europa jawiła się im jako esencja zła. Byli to przede wszystkim żołnierze, funkcjonariusze służb i ich obsługa. Taki klimat stworzono. Obwód Kalingradzki był tzw zona zakrytą. Trzeba to sobie jasno powiedzieć, aby zrozumieć dzisiejszy sposób rozumowania dzieci i wnucząt tych ludzi. Zaszłości są ponure. Będą się jeszcze przez pewien czas odbijać czkawką.

Po rozwiązaniu Zwiążku Sowieckiego, po wybiciu się na niepodległość Litwy, Łotwy i Estonii, po ukształtowaniu się niejednoznacznej, bo zrusyfikowanej rzeczywistości sytuacji Białorusi, a zwłaszcza po wyjsciu wojsk sowieckich z baz na terenie Polski - uległa zmianie doktryna wojenna imperium rosyjskiego, w tym w Obwodzie Kaliningradzkim. Rosja zrozumiała, że nie ma siły, ani środków na to aby podbić Europę (co było ich najważniejszym pragnieniem nie tylko po II wojnie, ale juz podczas wojny domowej 1936 - 1939 w Hiszpanii). A więc dokonano istotnej zmiany roli Obwodu Kaliningradzkiego. Po kilkuletniej dezorientacji - z chwilą wejścia Polski, Litwy, Łotwy i Estonii do NATO i Unii Europejskiej - Obwodowi Kaliningradzkiemu przydzielono zadanie klina, który temy nadbaltyckiemu pierścieniowi ma przeszkadzać. Delikatnie, w rękawiczkach, ale skutecznie, wszechstronnie i permanentnie.

Stara prawda - Rosji nikt nie pokona, można tylko liczyc, że spróchnieje. Paradoksalnie - rozszerzenie bezwizowego ruchu przygranicznego aż do Gdańska temu celowi się przysłuża. Mieszkańców Obwodu ciągną do Elblaga i Gdańska już nie tylko supermarkety. Wielu z gosci przybywa też aby "powąchać Europy", zobaczyć jak żyją ludzie, czy u nich też by tak można, przekonać się, że jachty mogą służyc nie tylko do regat. Mieszkańcom Kalinigradu kulturowo (i odległosciowo) zaczyna być bliżej nie tylko doTrójmiasta i Berlina niż do Moskwy. Zaczynają rozumieć, że utrzymywanie nazwy Kaliningrad, to obrażanie i naigrywanie się z miłych sąsiadów. Przy pomocy Wikipedii dowiadują się jakim zbójem był Kalinin, że jego podpis jest na rozkazie zamordowania polskich oficerów - jeńców obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Dla mnie - utrzymywanie nazwy Kaliningrad jest papierkiem lakmusowym intencji Rosji. Dopóki ta nazwa istnieje oficjalnie (bo nieficjalnie to już różnie bywa) to znaczy, że władcy Rosji są zdecydowani na politykę pogardy wobec zachodniego sąsiada.