Regaty „Clipper Race 09/10” zakończone
Jerzy Knabe, specjalny korespondent "Żagli", informuje z Londynu: W sobotę 17 lipca w angielskim porcie zwanym w skrócie Hull odbył się wielki finał 10-miesięcznych wokółziemskich regat amatorskich załóg, na 10-ciu jachtach dowodzonych przez zawodowych kapitanów jachtowych. Po przepłynięciu 35 tysięcy Mm regaty zakończyły się w tym samym miejscu skąd wystartowały 13 września ubiegłego roku. Na brzegach Humber, czyli wspólnego ujścia do morza rzek Ouse i Trent, zebrało się by ich powitać około 50 tysięcy osób.
Każdy z 10-ciu jachtów reprezentował (i był sponsorowany przez) jakiś region geograficzny, kraj lub miasto. Większość tych miejsc to były również porty etapowe poszczególnych odcinków regat, których było razem czternaście. Ponieważ ścigały się identyczne jachty (Clipper 68’ projektu Ed Dubois) system punktacji, zapisów zwycięzców i wyników był stosunkowo prosty. Ale tylko do czasu, kiedy w piątym wyścigu z Australii do Singapuru CORK CLIPPER wszedł na rafę i tam musiał być porzucony. O tych i dalszych wydarzeniach ŻAGLE pisały już w styczniu (TUTAJ) i marcu (TUTAJ).
Uratowana załoga z CORK została rozparcelowana pomiędzy pozostałe jachty i na nich dalej brała udział w wyścigu – przez kolejne cztery miesiace. Tymczasem jednak organizatorzy znaleźli na karaibskiej wyspie Antigua i wyczarterowali podobny – ale nie identyczny – prywatny jacht (Challenge 67’). Przygotowany do regat i odmalowany na wzór oryginału, nowy CORK (2) został dostarczony do Panamy i stamtąd regaty wyruszyły już znów w 10 jachtów. Ale od tej pory trzeba już było zastosować przepisy IRC, wyliczyć handicap i odpowiednio traktować wolniejszego o około 9% konkurenta.
Burzliwy wyścig 7-my przez zimowy północny Pacyfik z Cingtao (Qingdao w Chinach) do San Francisco wprowadził sporo zamieszania w planach przez awarie ludzi i sprzętu. Start do Panamy odkładano by umożliwić dołączenie do głównej stawki kilku opóźnionych awariami i asystujących im jachtów. Kilka roszad kapitanów z jednej na drugą jednostkę zapoczątkowała ewakuacja i hospitalizacja skipera z HULL & HUMBER Piers Dudin’a. Na brakującego kapitana przywołana została doświadczona już w poprzednich ‘Clipper Races’ angielska żeglarka Hannah Jenner, która początkowo miała dopilnować na Antigua przygotowania do regat nowego CORK’a... Ale i tak stało się inaczej.
Korzystając z przedłużającego się postoju, do Londynu poleciał na chwilę w sprawach rodzinnych kapitan z QINGDAO Chris Stanmore-Major. Jego terminowy powrót uniemożliwił jednak wybuch wulkanu na Islandii i zawieszenie lotów w Europie... W tej sytuacji, Hannah Jenner pośpieszyła z Antigua na pokład QINGDAO by z jego załogą wystartowć do Panamy zaś Chris, nieco spóżniony, przejął obowiązki przy szykowaniu CORK’a.
Na etapie San Francisco-Panama flotylla miała za mało wiatrów i oficjalny finisz etapu został przyśpieszony przez kierownictwo regat podaniem określonej w tym celu kreski na morzu aby jachty mogły wcześniej ruszyć pod silnikami i zdążyć na zamówione terminy przejścia przez Kanał Panamski. Dnia 16 maja z Panamy po stronie karaibskiej do Port Antonio na Jamajce wystartowała już w komplecie cała dziesiątka...
Dalej było już ‘z górki’. Kolejno: Nowy Jork, kanadyjskie Sydney-Cap Breton, irlandzki Cork, holenderskie Ijmuiden i finałowy sprint omijając liczne statki i wieże wiertnicze na Morzu Północnym do Kingston upon Hull w Wielkiej Brytanii. A tam, na pożegnanie i ku uciesze gawiedzi zorganizowano jeszcze króciutkie regaty po Humber. Były to regaty imienia Johna Harrisona, XVIII-wiecznego wynalazcy chronometru.
Znaczna część swojego czasu załogi spędziły w portach goszczących je po drodze. Każdy z nich starał się dostarczyć interesujących przeżyć lądowych. Trudno je wszystkie tu wymieniać, ale poza spektaklem chińskiej opery w Qingdao-Cingtao w pamięci pozostało przyjmowanie do starożytnego i eskskluzywnego Zakonu Zid-Westki w Cap Breton. „The Order of the Cap Breton Sou’Wester” odznacza się noszeniem, znanej jeszcze starszym żeglarzom w Posce jaskrawo żółtej, ‘zid-westki’ oraz znaczka ze złotym konikiem morskim. By te honory otrzymać należało na uroczystym rytualnym zebraniu przyklęknąć przed Kapitanem Zakonu by otrzymać nominację dotknięciem ceremonialnego miecza. Szef firmy Clipper Ventures, znany żeglarz Sir Robin Knox-Johnston, mruknął wtedy, że ostatni raz to klękał tak przed swoją Królową… Kapitan odrzekł na to, że postara się nie obciąć mu uszu...
Po takim długim rejsie i tak urozmaiconym morskim stażu przez sztormy, mgły i cisze trudno już teraz traktować członków załóg jako czystych amatorów... Ale takimi byli na starcie. Wielu z nich przed rozpoczęciem przeszkolenia nigdy nie było na jachcie morskim. A przekrój ich zawodów jest bardzo szeroki – studenci, lekarze, nauczyciele, prawnicy, inżynierowie, pielęgniarze, kwiaciarze, taksówkarze, bankierzy – oczywiście płci obojga, z gospodyniami domowymi włącznie. Wiek: od dwudziesto- do sześćdziesięcio-latków. Głównym kryterium możliwości uczestnictwa pozostaje jednak kasa. Udział w szkoleniu i regatach kosztuje kilkadziesiąt tysięcy brytyjskich funtów od osoby. Biorąc pod uwagę skalę przedsięwzięcia i cała związaną z nim wielce skomplikowaną logistykę – trudno się właściwie dziwić.
Punktacja po zakończenie regat
1 Spirit of Australia 128 pkt
2 Team Finland 105.3 pkt
3 Cape Breton Island 104 pkt
4 Hull & Humber 98 pkt
5 Jamaica Lightning Bolt 98 pkt
6 Uniquely Singapore 76 pkt
7 Qingdao 74 pkt
8 Cork 56.8 pkt
9 Edinburgh Inspiring Capital 53 pkt
10 California 42 pkt
Porty i etapowi zwycięzcy
0 Kingston upon Hull
1 La Rochelle Team Finland
2 Rio de Janeiro Team Finland
3 Cape Town Cork
4 Geraldton-Greenough (AUS) Team Finland
5 Singapore Cape Breton Island
6 Qingdao Spirit of Australia
7 San Francisco Cape Breton Island
8 Panama Spirit of Australia
9 San Antonio (Jamaica) Spirit of Australia
10 New York Uniquely Singapore
11 Sydney-Cap Breton (CAN) Hull & Humber
12 Cork Team Finland
13 Ijmuiden Team Finland
14 Kingston upon Hull Cork (2)
