Marian i Mateusz Tobysowie wicemistrzami Europy Topcat K2
W dniach 11-17 sierpnia 2018 r. na Łotwie w nadmorskim kurorcie Jurmala rozegrane zostały mistrzostwa świata katamaranów Topcat K1 oraz mistrzostwa Europy w klasach K2 i K3. W sumie w regatach udział wzięło ponad 60 załóg. Polskę reprezentowały trzy załogi w klasie TOPCAT K2. Marian Tobys z synem Mateuszem zdobyli srebrny medal! Oto ich relacja z imprezy:
Po raz pierwszy tego typu impreza zorganizowana została w północno-wschodniej części Europy. Na liście zgłoszeniowej zabrakło jedynie załóg włoskich. Wielu zawodników, podobnie jak w poprzednich edycjach, przyjechało kilka dni wcześniej celem zapoznania się z akwenem i panującymi na nim warunkami.
Wiejące silne wiatry oraz burze uniemożliwiały jednak zawodnikom wcześniejsze wyjście w morze.
Pierwszego dnia regat odwołany został również pierwszy próbny wyścig. Poprawa warunków nastąpiła dopiero w poniedziałek. Przy słonecznej pogodzie oraz wiejącym równym wietrze 2-3 B rozegrano dwa wyścigi, w tym pierwszy próbny, tzw. practice race. Wiało od morza, nieduży przybój pozwalał na łatwe pokonanie odcinka przybrzeżnego. Znamy Bałtyk z innych miejsc i wiemy, że przy silniejszym wietrze bywa trudny do żeglowania.
Byliśmy bardzo zadowoleni, ponieważ pierwszego dnia zaraz po starcie żeglowaliśmy w czołówce i już po pierwszym kursie na wiatr uzyskaliśmy przewagę nad pozostałymi zawodnikami. Bardzo blisko płynęła załoga szwajcarska, która ostatecznie wpłynęła na trzeciej pozycji. Wygrała załoga niemiecka mistrzów Europy z 2016, nam przypadło miejsce drugie. Kolejne dwie polskie załogi Piotra z Rafałem i Mariusza z synem Mateuszem, uplasowały się na 9. i 12. miejscu.
Zaraz po tym wyścigu próbnym rozegrano następny, który rozpoczynał mistrzostwa. Wiało od morza w sile do 3 B. Kolejny start i zaczęły się prawdziwe emocje. Pobudzeni rezultatem practice race nie odpuszczamy. Zaraz po starcie znowu w czołówce. Po kilkuset metrach rozglądam się za Piotrem i Mariuszem, żeglowali w połowie stawki. Trasa bardzo długa, dwa okrążenia, może się wszystko wydarzyć. Wiatr wiał równo, stawka zaczyna się rozciągać. Znowu mieliśmy znaczną przewagę na pozostałymi zawodnikami. Po zaciętej walce z załogą niemiecką (Zank, Kirchner), ta wygrała z nami o długość katamaranu. Piotr tymczasem zostaje zdyskwalifikowany za niedopełnienie procedury zgłoszeniowej wypłynięcia, a Mariusz plasuje się na 13. miejscu.
W drugim dniu również w kolejnych dwóch wyścigach plasujemy się na drugich miejscach.
Mamy sześć punktów i znaczną przewagę nad trzecią załogą z Niemiec, która ma ich aż 17. Daje się zauważyć wyrównany poziom pozostałej grupy, każdy walczy z każdym; koledzy odpowiednio Piotr i Mariusz na miejscach 11. i 16..
Ciągle śledziliśmy warunki pogodowe i wietrzne, które do tej pory nam sprzyjały. Niestety wiatr miał osłabnąć i tak też się stało. Było bardzo ciepło, 28 stopni, słaby, zmieniający kierunek wiatr odpychający. W kolejnym z wyścigów prowadzimy, gdy na początku wiatr jeszcze jest; jednakże po dwóch okrążeniach po zjeździe na metę, podpływa motorówka sygnalizując przerwanie wyścigu – szkoda, wzmocnilibyśmy swoją pozycję. Piotr z Rafałem żeglowali coraz lepiej, Mariusz z Mateuszem ważyli trochę więcej od pozostałych załóg, trudniej im było przy tych słabych wiatrach dorównać konkurencji. Dwa kolejne wyścigi przerwane. Ciągle jednak utrzymujemy swoją drugą pozycję.
Przedostatni dzień to czekanie na wiatr. Wypływamy dopiero ok. 16 po południu. Rywalizacja trwała prawie do godz. 20.Piotr zajmuje dwa 8 miejsca, Mariusz nieco poniżej. Prowadzącej załodze niemieckiej także jakoś idzie nie najlepiej. Rozmawiam z nim odnośnie tej sytuacji i dochodzimy do wniosku, że to właśnie warunki wietrzne, różniące się od tych w pierwszym i drugim dniu, są przyczyną naszych rozczarowań.
Ostatni dzień rywalizacji to czekanie ok. 3 godzin na wiatr. Komisja nie może ustawić poprawnie trasy. Po trzech godzinach jednak powiało i „wypuszczono” klasę K1. Dosłownie w trakcie procedury wiatr zmienił kierunek o kilkadziesiąt stopni i bezsensownym stało się dalej kontynuowanie mistrzostw. Na pięć dni żeglowania zaliczenie tylko 5 wyścigów, to zdecydowanie za mało. Z drugiej strony jednak wystarczyło na zdobycie srebrnego medalu. Pamiętam, że po amputacji lewej kończyny dolnej na wysokości podudzia marzeniem moim było wystartować za dwa lata na mistrzostwach Europy. Niektórym wydawało się to nierealne, ale byli również tacy, którzy mnie wspierali i tutaj im bardzo dziękuję.
W okresie choroby, rehabilitacji zdobyłem dwukrotnie tytuł Mistrza Polski. Uplasowaliśmy się z synem Mateuszem aktualnie na 2 miejscu Rankingu Europejskim ITCA Katamaranów TOPCAT K2. Przed nami jeszcze przygotowanie do regat w Zbąszyniu - tradycyjna "Srebrna Szekla" w dniach 15-16.09 br. Regaty te również zaliczane są do klasyfikacji europejskiej. Jeżeli poczujemy niedosyt, to ostatnia impreza czeka na nas w ostatni weekend września na jeziorze Steinhuder Meer w Niemczech.
Z uwagi na koszty tego typu imprez oraz chęć i konieczność utrzymania sprawności fizycznej na odpowiednim poziomie szukamy pomocy sponsorów. Doszliśmy do porozumienia z firmą OTTOBOCK, która serwisuje i utrzymuje na odpowiednim poziomie technicznym niezbędną do poruszania się protezę. Firma Rehasport z kolei zaproponuje odpowiednie warunki współpracy w celu podniesienia i utrzymania mojej sprawności fizycznej. Wszelka pomoc na cele rehabilitacyjne i usługi medyczne wspierana jest przez fundację ZBIERAMY RAZEM Z Gdańska.
Wyniki ME klasy Topcat K2:
1. Robert Zank, Sophi Kirchher
2. Marian Tobys, Mateusz Tobys
3. Wilhelm Rom, Bruno Schroeder
...
11. Piotr Liszek, Rafał Winiewski
16. Mariusz Łapot, Mateusz Łapot
Klasyfikacja polskich załóg w europejskim rankingu ITCA Katamaranów TOPCAT K2 (sternik - załogant):
2. Marian Tobys - 2. Mateusz Tobys
11. Piotr Liszek - 13. Marek Smiglak
14. Jarosław Wachowiak - 22. Krzysztof Łukawski
22. Lesław Łukawski - 23. Kamil Górski
23. Mariusz Łapot - 24. Mateusz Łapot
26. Szymon Lipa - 31. Wojciech Wachowiak
