Reprezentacja Polski - Pekin 2008

Jeszcze nigdy nie jechaliśmy na igrzyska olimpijskie z tak dużymi nadziejami. Trzy polskie załogi przewodzą w światowym rankingu, mamy mistrzów świata i medalistów czempionatów świata i Europy. Przedstawiamy reprezentację Polski oraz klasy, na których wystartują.

Szczegółowa charakterystyka polskich załóg oraz klas została opublikowana w sierpniowym numerze miesięcznika "Żagle".

Klasa Laser Standard: Maciej Grabowski

W programie igrzysk: od 1996 r.

Dane techniczne:
Projektant: Bruce Kirby (Kanada) – 1969 r.
Długość: 4,23 m
Szerokość: 1,37 m
Minimalna masa kadłuba: 57 kg
Powierzchnia żagla: 7,06 m
Trener kadry: Piotr Wojewski (w Pekinie Macieja prowadzić będzie Paweł Kacprowski)

40  załóg w Qingdao

Maciej Grabowski
Urodzony: 2 marca 1978 r.
Klub: SEJK Pogoń Szczecin

Maciek jedzie na swoje trzecie igrzyska. Debiutował w Sydney, później startował w Atenach. Jego kariera w klasie Laser Standard przeplatana jest wielkimi sukcesami, jak choćby mistrzostwo Europy (w sumie cztery medale na regatach tej rangi) i słabszymi występami, jak choćby na niezbyt udanych zeszłorocznych mistrzostwach świata w Portugalii (wycofał się z powodu choroby). Może dlatego nigdy nie zajmował wysokich miejsc w światowym rankingu ISAF. Jedno jest pewne, ten zawodnik głęboko analizuje przyczyny porażek, wyciąga z nich wnioski i stara się nie powtarzać błędów. Dwukrotnie startował w Qingdao na akwenie olimpijskim podczas regat testowych. Dwukrotnie plasował się na podium (raz ex aequo na trzecim miejscu). Specyfika akwenu olimpijskiego pozwala wierzyć, że „Grab” jest jednym z kandydatów do medalu. Świetnie pływa przy słabych wiatrach, a ostatnio poczynił spore postępy w żegludze przy mocniejszych podmuchach. Udowadniał to wielokrotnie, chociażby wygrywając w tym roku Puchar Świata w Miami. W swoim dorobku ma  także zwycięstwo w Uniwersjadzie, akademickie mistrzostwo świata, serię tytułów mistrza Polski... Mimo że na co dzień trenuje z Piotrem Wojewskim, w Qingdao będzie współpracował z Pawłem Kacprowskim. Wcześniej jego trenerami byli m.in. Kajetan Glinkiewicz i Mirosław Rychcik. Maciek próbuje swoich sił w matchracingu i łodziach RC44.

Najgroźniejsi rywale:
Tom Slingsby (Australia): Był dobrze zapowiadającym się tenisistą, ale wybrał żeglarstwo. Z dobrym skutkiem. Aktualny mistrz świata.
Paul Goodison (W. Brytania): W ciągu ostatniej dekady 84 procent regat ukończył w czołowej dziesiątce. Czołowy laserzysta świata.
Andrew Murdoch (N. Zelandia): Wicemistrz świata sprzed dwóch lat, niezwykle regularny.
Deniss Karpak (Estonia): Medalista mistrzostw świata sprzed dwóch lat, czołówka światowego rankingu.

Klasa Star: Mateusz Kusznierewicz i Dominik Życki

W programie igrzysk: od 1932 r.

Dane techniczne:
Projektant: Francis Sweisguth (USA) – 1911 r.
Długość: 6,92 m
Szerokość: 1,73 m
Wyporność: 671,3 kg
Masa płetwy balastowej: 408,2 kg
Powierzchnia żagli: 26,7 m
Grot: 20,6
Trener kadry: Andrzej Zawieja

16 załóg w Qingdao

Mateusz Kusznierewicz (sternik)
Urodzony: 29 kwietnia 1975.
Klub: YKP Warszawa;
Pierwszy trener: Leszek Pawlik

Dominik Życki (załogant)
Urodzony: 15 lutego 1974 r.
Klub: Spójnia Warszawa;
Pierwszy trener: Przemysław Seroczyński

Mateusz jest jedynym polskim medalistą olimpijskim. Żeglarski świat usłyszał o nim w Savannah, gdzie zdobył złoto w klasie Finn podczas igrzysk w Atlancie 1996. Cztery lata później w Sydney do srebra zabrakło mu dwóch punktów, a do brązu tylko jednego. W Atenach wywalczył brąz, a zdjęcia z szalonej radości Mateusza obiegły świat. Za wszelką cenę postanowił udowodnić, że „może więcej”. Zainwestował własne pieniądze i przy pomocy PZŻ wraz z Dominikiem Życkim rozpoczęli projekt Pekin 2008 na klasie Star. Trzech lat potrzebowali, aby zdobyć mistrzostwo świata. Wywalczyli je w kwietniu tego roku w Miami. Mateusz jedzie na swoje czwarte igrzyska. Dwukrotny mistrz świata w klasie Finn, seryjnie zdobywał medale na regatach najwyższej rangi. Kiedy połączył siły z Dominikiem, w pierwszym starcie w PŚ zajęli drugie miejsce. Miesiąc później wygrali Kieler Woche! Kolejny miesiąc musieli czekać na debiut w ME. Piąte miejsce miało zwiastować, że stać ich na kontynuację świetnej żeglugi na starze. Ciężko się doliczyć miejsc poza ścisłą czołówką, stąd też pozycja liderów w klasyfikacji PŚ ISAF. W tym roku zostali mistrzami świata, a w czerwcu tego roku w ostatnim oficjalnym starcie przed wyjazdem do Chin wywalczyli brąz Mistrzostw Półkuli Wschodniej w Splicie. Dla Dominika to drugie igrzyska. Debiutował w Atenach w roli... komentatora TV. Jest dziennikarzem „Żagli”.

Najgroźniejsi rywale:
Robert Scheidt, Bruno Prada (Brazylia): Scheidt to najwybitniejszy żeglarz klasy Laser w historii. Trzykrotny medalista (dwa złota i srebro), ośmiokrotny mistrz świata. Mistrz i brązowy medalista MŚ w starze.
Xavier Rohart, Pascal Rambeau (Francja): „Odwieczni” rywale Mateusza i Dominika z klasy Finn. Brązowi medaliści z Aten, dwukrotni mistrzowie i medaliści MŚ.
Iain Murray, Andrew Palfrey (Australia): Murray w 1987 roku przegrał Puchar Ameryki! Mistrz świata w klasie 18 ft Skiff, triumfator Sydney-Hobart.
Diego Negri, Luigi Viale (Włochy): Negri to utytułowany żeglarz klasy Laser. Na Starze pływa od niedawna, ale ma w dorobku wicemistrzostwo świata i złoty medal ME.
Iain Percy, Andrew Simpson (W. Brytania): Percy to sternik zespołu +39 z ostatniego Pucharu Ameryki (taktykiem był Simpson) i mistrz olimpijski z Sydney na finnie. Na starze był mistrzem świata i czterokrotnym brązowym medalistą MŚ.
Frederik Loof, Anders Ekstroem (Szwecja): Loof to brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Sydney, siedmiokrotny medalista MŚ w klasie Finn, dwukrotny mistrz świata na starze, trzykrotny mistrz Europy.

Klasa Yngling: bez polskiej załogi

W programie igrzysk: od 2004 r.

Dane techniczne
Projektant: Jan Linge (Norwegia) – 1967 r.
Długość: 6,35 m
Szerokość: 1,73 m
Wyporność: 645 kg
Powierzchnia grota: 10,50 m
Powierzchnia foka: 5,33 m
Powierzchnia spinakera: 20 m

15 załóg w Qingdao

Ynglingi wprowadzono do programu olimpijskiego w 2004 roku w Atenach. Pierwszą złotą medalistką została Shirley Robertson, Brytyjka, która cztery lata wcześniej w Sydney wywalczyła złoto w klasie Europa. Yngling jest kobiecą, trzyosobową klasą kilową. Wyglądem przypomina nieco Solinga, czyli kilową, trzyosobową klasę dla mężczyzn. Wycofano go po igrzyskach w 2000 roku i zastąpiono właśnie Ynglingiem. Obie łódki wyszły spod pióra tego samego konstruktora. Wyprodukowano już grubo ponad cztery tysiace ynglingów na świecie. W Polsce klasa ta nie istnieje. Były przymiarki do stworzenia polskiej załogi przed igrzyskami w Atenach 2004, ale pomysł spalił na panewce i stało się to dość drażliwym tematem.
Kandydatki do medalu:
Sarah Ayton, Sarah Webb, Pippa Wilson (W. Brytania): 2/3 złotego składu z Aten. Wygrywają ostatnio wszystko, łącznie ze światowym rankingiem. W mistrzostwach świata Miami nie musiały startować w wyścigu medalowym.

Faworytki:
Ulrike Schuemann, Ute Hoepfner, Julia Bleck (Niemcy): Zbieżność nazwisk sterniczki z Jochenem Schuemannem przypadkowa, ale jakość żeglugi Niemek stawia je w roli kandydatek do medalu.
Jekaterina Skudina, Diana Kruckich, Natalia Iwanowa (Rosja): Od kilku lat w ścisłej czołówce. Tegoroczne mistrzynie Europy.
Krystal Weir, Karyn Gojnich, Angela Farrell (Australia): Wicemistrzynie świata.
Sally Barkow, Deborah Capozzi, Carolyn Howe (USA): Medalistki mistrzostw świata. Depczą po piętach Brytyjkom.

Klasa Tornado: bez polskiej załogi

W programie igrzysk: od 1976 r.

Dane techniczne
Projektant: Rodney March, Terry Pearce i Reg White (W. Brytania) – 1966 r.
Długość: 6,10 m
Szerokość: 3,05 m
Powierzchnia ożaglowania: 24 m
Powierzchnia genakera: 25,77 m
Powierzchnia grota: 16,35 m
Powierzchnia foka: 5,29 m
Waga jachtu: 155 kg

16 załóg w Qingdao

Jedyny jak dotąd wielokadłubowiec na igrzyskach znalazł się na zakręcie, gdyż postanowieniem ubiegłorocznej konferencji ISAF, Tornado straciło status klasy olimpijskiej. Oznacza to, że w Qingdao po raz ostatni ten superszybki katamaran gości w programie igrzysk. Środowisko zwolenników tych łodzi ze zgrozą przyjęło tę decyzję. Po Sydney 2000 konstrukcję zmodernizowano. Dołożono genakera, powiększono grot i dodano drugi trapez. Obaj żeglarze muszą być świetnymi strategami o niemal małpiej zręczności, bo żegluga z ogromną prędkością w niekorzystną stronę trasy kończy się porażką. A o „być albo nie być” na danym kursie decydują milimetrowe różnice ustawień. Od 1980 roku, kiedy to w Tallinie Polskę reprezentowali Bogdan Kramer i Jarosław Krüger (9. miejsce), polska załoga nie była tak blisko awansu do elitarnego grona olimpijczyków jak w tym roku. Piotr Kowalewski i Maciej Kłosowicz jednak nie zdołali zakwalifikować się. Stracili szansę podczas MŚ w Nowej Zelandii.

Faworyci:
Darren Bundock, Glenn Ashby (Australia): Na mistrzowskim poziomie od 1992 roku. Załoga, która dyktuje warunki w klasie Tornado od kilku lat. Medale imprez wszystkich szczebli.
Carolijn Brouwer, Sebastien Godefroid (Belgia): Niegdyś para, teraz załoga. Medaliści MŚ, wcześniej czołowi żeglarze klas Europa i Finn (medale olimpijskie, MŚ i ME).
Roman Hagara, Hans-Peter Steinacher (Austria): Mimo że awans na igrzyska przyszedł im z trudem, skoro już się dostali na pewno powalczą o trzecie złoto olimpijskie.

Klasa 49er: Marcin Czajkowski i Krzysztof Kierkowski

W programie igrzysk: od Sydney 2000 r.

Dane techniczne:
Projektant: Julian Bethwaite (Australia) – 1995 r.
Długość: 4,995 m
Szerokość: 2,9 m
Powierzchnia grota: 16,1 m
Powierzchnia foka: 5,1 m
Powierzchnia genakera: 38 m
Minimalna waga kadłuba: 70 kg
Trener: Paweł Kacprowski

19 załóg w Qingdao

Marcin Czajkowski (sternik)
Urodzony: 9 stycznia 1982 r.
Klub: YKP Gdynia

Krzysztof Kierkowski (załogant)
Klub: YKP Gdynia

Załoga Czajkowski – Kierkowski wybiera się na drugie igrzyska olimpijskie. Załoga ta zagościła w światowej czołówce. Startują nierówno. Analiza poszczególnych wyścigów pokazuje jednak charakterystykę „Czajorów”, jak nazywa się ich w środowisku żeglarskim. Mimo rozgrywanych doskonałych, wręcz popisowych wyścigów, potrafią też potknąć się i stracić dobrą  pozycję w regatach. Są jednak doświadczonymi żeglarzami, mają za sobą kilkanaście lat intensywnego treningu. Obaj wcześniej pływali w klasie 470, a zaczynali standardowo od Optimista. Trudno im zapomnieć „aferę kapokową” z Aten, ale etap niefrasobliwości mają już za sobą. Dojrzali i potrafią być naprawdę szybcy. Analizują swoje błędy, wyciągają wnioski na bieżąco. Poza tym, pod swoje skrzydła wziął ich Paweł Kacprowski, który jeszcze do niedawna ścigał się na 49erach.

Najgroźniejsi rywale:
Rodion Luka, Georgij Leonczuk (Ukraina): Srebrni medaliści z Aten, wciąż żeglujący na bardzo wysokim poziomie. Mistrzowie świata z 2005 r.
Pietro Sibello, Gianfranco Sibello (Włochy): Bracia, którzy wciąż utrzymują się w ścisłej czołówce. W Atenach im nie poszło, ale są liderami rankingu światowego.
Iker Martinez, Xabier Fernandez (Hiszpania): Mistrzowie olimpijscy, mistrzowie świata, mistrzowie Europy...
Nathan Outteridge, Ben Austin (Australia): Aktualni mistrzowie świata, nie spuszczają z tonu. Załoga niezwykle zdeterminowana.

Klasa 470: Patryk Piasecki i Kacper Ziemiński

W programie igrzysk: od 1976 r.

Dane techniczne
Projektant: Andre Cornu (Francja) – 1963
Długość: 4,7 m
Szerokość: 1,7 m
Powierzchnia grota: 9,45 m
Powierzchnia foka: 3,59 m
Powierzchnia spinakera: 12,16 m
Minimalna masa kadłuba: 120 kg
Trener kadry: Robert Janecki (nie będzie go w Qindgao)

30 załóg męskich i 19 żeńskich w Qingdao

Patryk Piasecki (sternik)
Urodzony: 7 sierpnia 1986 r.
Klub: AZS UW-M Olsztyn
Pierwszy trener: Andrzej Piasecki

Kacper Ziemiński (załogant)
Urodzony: 4 listopada 1990 r.
Klub: ChKŻ Chojnice
Pierwszy trener: Mirosław Lasocki

Patryk to żyleta – to słowa Andrzeja Zawiei. A jeśli Andy kogoś komplementuje, to nie bez przyczyny. Pochodzi z żeglarskiej rodziny, jego mama ścigała się na igrzyskach w Barcelonie. Często porównuje się Patryka do Karola Jabłońskiego z lat młodości. Piasecki – Ziemiński to młoda załoga, którą stać na wybitną żeglugę. Potrafią wygrywać poszczególne wyścigi regat najwyższej rangi. Choć momentami brakuje im doświadczenia, stać ich na sprawienie niespodzianki. Kwalifikację olimpijską wywalczyli w sposób nie budzący wątpliwości kto powinien jechać do Chin. Patryk z powodzeniem przesiada się zimą na bojerach i tam również lata na najwyższym poziomie. Ma na koncie medale mistrzostw świata i Europy juniorów. Żadnej polskiej załodze żeńskiej nie udało się zakwalifikować na igrzyska.

Najgroźniejsi rywale:
Nathan Wilmot, Malcolm Page (Australia): To najwybitniejsi specjaliści od klasy 470 ostatnich lat. Wygrywają seryjnie imprezy najwyższej rangi, w tym MŚ.
Sven Coster, Kalle Coster (Holandia): Kilka lat temu zagościli w czołówce światowej, utrzymują wysoki poziom. Medaliści MŚ i ME.
Nick Rogers, Joe Glanfield (W. Brytania): Mogą pochwalić się dorobkiem kilkunastu medali MŚ. Srebrni medaliści sprzed czterech lat.
Gabrio Zandona, Andrea Trani (Włochy): Były mistrz świata. Może pochwalić się tytułem mistrza Europy w klasie Optimist. Zawsze w czubie regat klasy 470. Ogromne doświadczenie.

Klasa Finn: Rafał Szukiel

W programie igrzysk: od 1952 r.

Dane techniczne
Projektant: Rickard Sarby (Szwecja) – 1949 r.
Długość: 4,5 m
Szerokość: 1,52 m
Powierzchnia żagla: 10.2 m
Minimalna masa kadłuba: 123 kg
Trener kadry: Tomasz Rumszewicz

26 załóg w Qingdao

Rafał Szukiel
Urodzony: 5 listopada 1976 r.
Klub: AZS UW-M Olsztyn

Klasa Finn to jedna ze starszych łódek w programie igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy ścigano się na niej w Helsinkach w 1952 r. To właśnie w tej specjalności odnosiliśmy największe sukcesy w żeglarstwie za sprawą osoby Mateusza Kusznierewicza. Kiedy nasz jedyny medalista olimpijski zwolnił miejsce w reprezentacji klasy Finn, jego następcami zostali bracia Rafał i Wacław Szukielowie. Po zaciętych kwalifikacjach od kwietniowego Pucharu Świata w Hyeres wiadomo, że paszport olimpijski wywalczył młodszy z braci, Rafał. „Blondi” to  utalentowany żeglarz, który odnosił juniorskie sukcesy zarówno na wodzie jak i na bojerach. Mimo że początkowo, po odejściu z klasy Mateusza, to Wacław górował nad młodszym bratem, w ciągu ostatnich dwóch lat Rafał poczynił spore postępy. Potrafił żeglować bezbłędnie, choć zdarzały mu się również słabsze występy. Wychowanek mrągowskiej Bazy plasuje się obecnie na 12. miejscu w światowym rankingu, ale nie jest to szczyt jego możliwości. Trener kadry Tomasz Rumszewicz wierzy, że Rafała stać na zajęcie miejsca punktowanego. Między słowami napomyka również o medalu... Wychowany nad jeziorami świetnie sprawdza się przy słabych i zmiennych wiatrach. Szczególnie, że jest jednym z lżejszych we flocie.

Najgroźniejsi rywale:
Ben Ainslie (W. Brytania): Czterokrotny mistrz świata w klasie Finn, aktualny mistrz olimpijski. Żeglarz wybitny.
Jonas Hoegh-Christensen (Dania): Od kilku lat ścisła czołówka. Były mistrz świata, medalista imprez największej rangi. Lider PŚ.
Pieter-Jan Postma (Holandia): Młoda krew w klasie. Wicemistrz świata sprzed roku.
Gasper Vincec (Słowenia). Brązowy medalista sprzed roku. Od kilku lat robi postępy i osiąga coraz większe sukcesy.

Klasa Neil Pryde RS:X: Zofia Klepacka, Przemysław Miarczyński

W programie igrzysk: debiut

Dane techniczne:
Projektant: Jean Bouldoires (Francja) – 2004 r.
Długość: 2,86 m
Szerokość: 93 cm
Wyporność: 231 l
Minimalna masa kadłuba: 15,5 kg
Powierzchnia żagla: 9,5 m (mężczyźni), 8,5 m (kobiety).
Trenerzy: Paweł Kowalski, Arkadiusz Fedusio

35 mężczyzn i 28 kobiet w Qingdao

Zofia Klepacka
Urodzona: 26 kwietnia 1986 r.
Klub: YKP Warszawa
Pierwszy trener: Witold Nerling

Przemysław Miarczyński
Urodzony: 26 sierpnia 1979 r.
Klub: SKŻ Hestia Sopot
Pierwszy trener: Roman Budziński

Takiego zespołu jaki stworzył Paweł Kowalski (asystowany przez Arkadiusza Fedusio) zazdrości nam cały świat. Po szeregu regat kwalifikacyjnych to właśnie Zosia i Przemek wywalczyli przepustki do Chin, choć ich najgroźniejsi rywale Małgorzata Białecka i Piotr Myszka poziomem wcale nie odstawali. Szczególnie mała różnica dzieliła obu panów. Przykładem niech posłuży choćby zeszłoroczny start w mistrzostwach Europy,  kiedy to Miarczyński wrócił ze złotym, a Myszka ze srebrnym medalem. Rywalizacja niemal na każdych regatach właśnie tak wyglądała, że obaj panowie deptali sobie po piętach. W ubiegłym roku na światowym czempionacie w Portugalii to dla Klepackiej zabrzmiał Mazurek Dąbrowskiego, a „Pont” został wicemistrzem globu w windsurfingu olimpijskim. Ten sezon nie był tak owocny podczas imprez rangi mistrzowskiej (nie licząc rzecz jasna udanych występów w Pucharach Świata), choć trudno mówić o niepowodzeniu, skoro Przemek wrócił z brązowym medalem, a Zosia uplasowała się tuż za podium. Trener Kowalski jednak uspokajał: – Igrzyska są w sierpniu i to one są najważniejsze. To pod nie budujemy formę – zapewniał. Oby się okazało, że ma to dodatkowe plusy, w postaci mniejszej presji zarówno tej wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Oboje najlepiej się czują, kiedy mocno wieje. Mało kto w takich warunkach potrafi nawiązać z nimi wyrównaną walkę. Podobnie zresztą było w poprzedniej kampanii olimpijskiej, kiedy windsurfingiem olimpijskim był jeszcze Mistral. Jednak zarówno Zosia jak i Przemek udowodnili, że przesiadka na nową klasę RS:X, podziałała na nich mobilizująco. Radzą sobie teraz świetnie również przy słabszych podmuchach.

Najgroźniejsi rywale:
Marina Alabau (Hiszpania): Numer 1 światowego rankingu. Medalistka mistrzostw świata i Europy.
Barbara Kendall (N. Zelandia): To jej piąte igrzyska. Legenda tego sportu. Multimedalistka imprez najwyższej rangi.
Alessandra Sensini (Włochy): Trzykrotna medalistka olimpijska. Jedna z najwybitniejszych zawodniczek w historii.
Joao Ridrigues (Portugalia): „Odwieczny” rywal Przemka Miarczyńskiego. Mistrz Europy, wielokrotny medalista MŚ i ME. Wicelider światowego rankingu.
Julien Bontemps (Francja): Z Francuzami zawsze trzeba się liczyć. Julien ma wszelkie papiery do zdobycia medalu. Wicemistrz Europy.
Casper Bouman (Holandia): Mistrz świata sprzed dwóch lat. Zawodnik zawsze atakujący i ambitny.
Nick Glanfield (W. Brytania): Brązowy medalista sprzed czterech lat z Aten, wielokrotnie stawał na podium na najważniejszych imprezach. A Qingdao, to dla niego tylko etap przejściowy przed igrzyskami w Weymouth.

Klasa Laser Radial: Katarzyna Szotyńska

W programie igrzysk: debiut

Dane techniczne
Projektant: Bruce Kirby (Kanada) – 1969 r.
Długość: 4,23 m
Szerokość: 1,37 m
Minimalna masa kadłuba: 59 kg
Powierzchnia żagla: 5,76 m
Trener kadry: Bartłomiej Szotyński

26 załóg w Qingdao

Katarzyna Szotyńska
Urodzona: 12 sierpnia 1980 r.
Klub: AZS UW Warszawa
Klasa Laser Radial zadebiutuje w Pekinie. Zastąpiła w programie igrzysk Europę, która przetrwała w gronie olimpijskim od Barcelony 1992. Nikt tak się nie cieszył z wyników głosowania w ISAF jak Katarzyna Szotyńska, która do tego momentu miała m.in. już cztery tytuły mistrzyni świata w tej specjalności. Do worka sukcesów dorzuciła także zwycięstwa i medale czempionatów europejskich, na Uniwersjadzie oraz Pucharach Świata i Europy. Kiedy stało się jasnym, że jednoosobową klasą kobiecą w Qingdao będzie Radial zamiast Europy, część zawodniczek zmieniła specjalizację. Pojawiło się również wiele całkiem nowych nazwisk. Oznaczało to wzrost konkurencji, więc Kasi znacznie trudniej było się utrzymać na powierzchni. Mimo wszystko jednak, jej determinacja pozwoliła na żeglowanie w ścisłej czołówce i choć o medale jest znacznie trudniej, kwalifikację wywalczyła w doskonałym stylu ocierając się o podium MŚ przed rokiem w Cascais (zajęła czwarte miejsce). Kasia na co dzień współpracuje ze swoim bratem Bartkiem, który jest trenerem kadry.
Najgroźniejsze rywalki:
Xu Lijia (Chiny): Startuje na swoim akwenie. Ma w dorobku medale mistrzostw świata, w tym złoty.
Sarah Blanck (Australia): Świetnie żegluje w tym sezonie. Zwyciężała w PŚ.
Anna Tunniicliffe (USA): Od kilku lat czołowa zawodniczka tej klasy. Medalistka MŚ, w tym roku wysoka forma (zwyciężała w PŚ).
Evi Van Acker (Belgia). Uchodzi za zawodniczkę nieobliczalną. Od kilku sezonów w ścisłej czołówce na każdych regatach.